“Wanneer moet die factuur van Telenet betaald worden?”
“Welke factuur?”
“Awel, de factuur van deze maand”
“Ah, ehm, drie dagen geleden”
Lap, weeral zeven euro herinneringskosten aan ons been. Maar dat valt mee: ik heb de indruk dat ze hun gangsterpraktijken een beetje ingedijkt hebben en niet meer zomaar 7 euro aanrekenen aan wie een factuur vergeet te betalen. Er was geen kwaad opzet in het spel, we dachten niet dat we er onderuit konden geraken, we hadden gewoon de vervaldatum over het hoofd gezien. De oplossing ligt natuurlijk voor de hand en wordt door ongeveer elk megabedrijf opgedrongen: een domiciliëring! M.a.w. geef ons toegang tot uw bankrekening en u krijgt een minikorting. Wel, ik hou niet van domiciliëringen. Ik vertrouw grote megabedrijven voor geen haar, ze maken veel te veel fouten, en als ze eens per ongeluk te veel geld van je rekening zouden halen moet je weken wachten voor ze het terugstorten en verlies je nog ikweetniethoeveel tijd omdat je ze moet bellen en bellen en bellen en hun elfendertig keer uitleggen wat je probleem precies is, waarna ze het toch verkeerd begrijpen.
Maar Telenet dus: de vorige factuur hadden we weliswaar drie dagen te laat vereffend, maar ze was wel degelijk betaald. En toch krijgen we deze maand een factuur voor het dubbele bedrag. Zucht.
Dus ik bel naar de facturatiedienst om mijn grieven te ventileren, en ik krijg een vrouwenstem te horen: druk 1 voor NL, 2 voor FR. Druk 1 voor vragen over, druk 2 voor iets anders, druk 3 voor bla, bla, en uw factuur. 3. Geef nu uw klantennummer in en druk # om af te sluiten. Oei, ik ken mijn klantennr niet en heb de factuur niet mee. # dan maar, ik zal dan wel een operator aan de lijn krijgen. Opnieuw de metalen vrouwenstem die me, iets dreigender nu, gebiedt mijn klantennummer in te toetsen. “Uw klantennummer zegiku! Of hoordenigoe?” Dus ik druk nogmaals op #. Ik krijg opnieuw de vrouwenstem te horen: “Voor deze dienst hebben wij uw klantennummer echt wel nodig.” Tuut, tuut, tuut, klik. En dan heb je zo ongeveer het gevoel dat je binnen komt in een bedrijfsgebouw, de pijlen volgt naar waar je moet zijn, en dat je bij het openen van de laatste deur gewoon terug buiten staat, aan de achterkant van het gebouw.
Bij Telenet bent u echt wel een nummertje. Een klantnummer.
Flexanium's dagboek 
23 mei 2009 at 1:56 pm
Ook ik vertik het om te werken met domiciliëring. En met Belgacom is het al niet beter, dus eigenlijk zijn we gegijzeld.
En wat die 7 eur betreft, als élke telenetklant nu eens systematisch zou weigeren van die te betalen?
3 juni 2009 at 11:53 am
Dju toch! Weeral 7 euro teveel betaald. Ge weet toch wel dat ze niet eens het recht hebben om herinneringskosten aan te rekenen? En of ze nu Telenet, Electrabel of Proximus heten, het doet er niet toe. Ze mogen niet! Helaas is dit veel te weinig geweten, en daar profiteren ze natuurlijk van, hoe zou je zelf zijn. Volgende keer dus niet betalen en hen laten weten dat ingevolge de wet op de handelspraktijken geen gevolg gegeven kan worden aan hun verzoek omdat zij hiervoor niet in rechte staan. De enige vergoeding die ze kunnen (en mogen) vragen is een intrest wegens laattijdige betaling. Omdat de berekening van deze vergoeding nogal complex is zien de meeste bedrijven ervan af om die dan ook effectief aan te rekenen. Het is zooooveel makkelijker om een standaardtarief te hanteren, natuurlijk.